ὀλέκω
ὀλέομαι-οῦμαιὀλέκω, faire périr, perdre, Il. 15, 249 ; 18, 172 ; Od. 22, 305 ; Soph.
Ant. 1286 ;
pass. être perdu, périr, Il. 18, 17 ; Soph. Tr. 1013 ||
E Act. seul. prés.
Il. 18, 172 ;
Soph. Ant.
1286 ; Spt.
Job 32, 18 ;
impf. ὄλεκον,
Il. 11, 150 ;
Thc. 22, 108,
impf. itér. ὀλέκεσκον, Il. 19, 135. — Moy.
ὀλέκομαι, Il.
16, 17 ; Spt.
Job 17, 1 ;
2 sg. ὀλέκει,
Eschl. Pr.
563. Impf.
3 pl. ὀλέκοντο,
Il. 1, 10 ;
impf. dor. ὠλεκόμαν, Soph. Tr. 1013.
Étym.
par allong. du th. ὀλε- de ὄλλυμι.