ὀλέσθαι

ὀλεσίθηρ

ὀλεσίμϐροτος
ὀλεσί·θηρ, ηρος (ὁ, ἡ) [ῐ] qui détruit les bêtes féroces, Eur. Ph. 664.
Étym. ὄλλυμι, θήρ.