ὀλισθάνω
ὀλισθήειςὀλισθάνω (f.
ὀλισθήσω, ao. 2
ὤλισθον, postér. ao.
1 ὠλίσθησα, pf. ὠλίσθηκα)
1 intr. glisser, Plat.
Crat. 427b ; tomber en
glissant, Xén. An. 3, 5, 11 ;
ἐξ ἀντύγων, Soph. El. 746 ; νηός, Anth. 9, 267, glisser du
rebord d’un char, d’un navire ; fig.
εἰς νοῦσον, Anth. 7, 233, tomber malade
||
2 tr. déboîter, acc.
Philstr. V. Ap.
3, p. 129, 3 ||
E Ao. 2 poét. sans augm. ὄλισθον, Il. 20, 470 ; 23, 774 ;
Thcr. Idyl.
25, 230.
Étym.
p. *ὀγλισθάνω,
du th. ὀλιτ-,
γλιτ- ; cf.
lat. gli-sco.