Ὀμϐρικός

ὀμϐριμόθυμος

ὄμϐριμος
ὀμϐριμό·θυμος, ος, ον [ῐῡ] au cœur violent, ép. d’Arès, Orph. H. 88, 2.
Étym. ὄμϐριμος, θυμός.