ὀμφαλητομία

ὀμφαλητόμος

Ὀμφαλιῆες
ὀμφαλη·τόμος, ου (ὁ, ἡ) [ᾰ] médecin ou sage-femme, propr. qui coupe le cordon ombilical, Hpc. 608, 55.
Étym. ὀμφαλ. τέμνω.