ὀνεία

ὄνειαρ

ὀνειδείη
ὄνειαρ, είατος, (τὸ) [ᾰτ]
I utilité, profit, avantage, Il. 22, 433, etc. ; Od. 4, 444 ; Hés. O. 344 ||
II au pl. τὰ ὀνείατα :
1 aliments, mets, Il. 1, 148 ||
2 biens, en gén. Il. 24, 367 ; A. Rh. 3, 900, etc. ||
E [ει] bref, Hh. Cer. 269 dout.
Étym. ὀνίνημι.
ὄνειαρ, είατος (τὸ) songe, rêve, Anth. 6, 310 ; 7, 42.
Étym. cf. ὄναρ et ὄνειραρ.