Ὀνόμαρχος

ὀνομασία

ὀνομαστέον
ὀνομασία, ας (ἡ)
1 désignation par un nom, appellation, Plat. Pol. 275d ; Arstt. Poet. 6, etc. ||
2 expression, DH. Comp. 25, etc.
Étym. ὀνομάζω.