ὀνθύλευσις

ὀνθυλεύω

Ὀνθύριος
ὀνθυλεύω [ῠ] (part. pf. pass. ὠνθυλευμένος) farcir, Diph. (Com. fr. 4, 419) ; Athénion (Ath. 661b).
Étym. ὄνθος.