ὀφιοκτόνη

ὀφιομάχης

ὀφιομάχος
ὀφιο·μάχης, ου (ὁ) [ᾰ] sorte de sauterelle (propr. qui combat les serpents) Spt. Lev. 11, 22.
Étym. ὄφ. μάχομαι.