ὀφιοῦχος

ὀφιοφάγος

ὀφιόω-ῶ
ὀφιο·φάγος, ος, ον [ᾰ] qui mange des serpents, d’où lat. Ophiophagi, Plin. H.N. 6, 29, n. d’un pple d’Afrique.