Ὀφιόνιος

ὀφιοπλόκαμος

ὀφιόπους
ὀφιο·πλόκαμος, ος, ον [ᾰ] qui a pour cheveux des serpents, Orph. H. 68, 12.
Étym. ὄφ. πλόκαμος.