ὄφλημα

ὄφλησις

ὄφλημα, ατος (τὸ)

1 dette, Luc. Herm. 80 ; Hdn 5, 1, 13 ||

2 particul. amende, Dém. 998, 25 ; 1047, 27 ; 1347, 15, etc. ; DS. 16, 23.

Étym. ὀφλισκάνω.