ὀφρυόεις

ὀφρυόομαι-οῦμαι

ὀφρυόσκιος
ὀφρυόομαι-οῦμαι, froncer le sourcil, prendre un airarrogant, Timon 28, 1 ; Sext. P. 1, 273 ; part. pf. ὠφρυωμένος, Alciphr. 3, 4 ; Luc. Am. 2, fier, hautain.
Étym. ὀφρύς.