ὀψιμαθής

ὀψιμαθία

ὀψίμοθος
ὀψιμαθία, ας () [ῐμᾰ] instruction tardivement acquise, d’où demi-science, pédantisme, Th. Char. 27 ; Plut. M. 334, 634c.
Étym. ὀψιμαθής.