ὄψιος, α, ον :
1 qui arrive ou se fait tard, Pd.
I. 4, 59
||
2 qui arrive trop tard,
tardif, Xén. Hell. 5, 4, 3 ;
Th. H.P.
2, 8, 1 ; Plut.
M. 119c ||
Cp. ὀψιαίτερος, Arstt.
Meteor. 2, 5,
10 ; ou ὀψίτερος, Plut. l. c. ; sup. ὀψιαίτατος, Xén.
l. c.
Étym.
ὀψέ.