ὀψίσπορος

ὀψίτεκνος

ὀψιτέλεστος
ὀψί·τεκνος, ος, ον [ῐ] qui naît tard ; ἐν ὀψιτέκνοις, Lyc. 1272, dans la postérité.
Étym. ὀψέ, τέκνον.