ὀψίτερος

ὀψίτομος

ὀψίτυχος
ὀψί·τομος, ος, ον [ῐ] qu’il faut tailler tard, en parl. de la vigne, Th. C.P. 3, 2, 3.
Étym. ὀψέ, τέμνω.