ὀψονόμος

ὀψοποιέω-ῶ

ὀψοποίημα
ὀψοποιέω-ῶ, apprêter des mets, Plut. M. 663b ; fig. Plut. M. 55a ||
Moy. apprêter des mets pour soi, Xén. Mem. 3, 14, 5 ; etc.
Étym. ὀψοποιός.