ὀπτεύω

ὀπτήρ

ὁπτήρια
ὀπτήρ, ῆρος (ὁ)
1 observateur, surveillant, espion, Od. 14, 261 ; 17, 430 ; Eschl. Suppl. 186 ; Soph. Aj. 29 ||
2 témoin oculaire, Ant. 132, 33 ; Xén. Cyr. 4, 5, 17.
Étym. ὄψομαι.