ὄρχις, ιος, att. -εως, plur. -ιες, att. -εις (ὁ)
1 testicule, Hdt. 4, 109 ; Xén. Eq. 1, 15 ; Ar. Nub. 713, etc. ||
2 p.
anal. orchis, plante bulbeuse,
Th. H.P.
9, 18, 3 ; Diosc. 3, 141.
Étym.
indo-europ. *h₃(e/o)rǵh-i-,
testicule.
ὄρχις
ὀρχομενίζωὄρχις, ιος (ἡ) sorte d’olive, Colum.
5, 8.
Étym.
cf. le préc.