ὄρεγμα

ὀρέγνυμι

ὀρέγω
ὀρέγνυμι [ῠ] (seul. prés.) tendre, étendre, acc. Il. 1, 351 ; 22, 37 ||
Moy. m. sign. Anth. 7, 506 ||
E Act. et pass. seul. part. prés. ὀρεγνύς, Il. 1, 351 ; 22, 37 ; ὀρεγνύμενος ; Mosch. 2, 112 ; Anth. 7, 506.
Étym. c. le suiv.