ὀργανοποιϊκός

ὀργανοποιός

ὄργανος
ὀργανο·ποιός, οῦ (ὁ) [ᾰ] qui fabrique des instruments, des mécanismes, mécanicien, DS. 17, 43.
Étym. ὄργ. ποιέω.