ὀργιασμός

ὀργιαστής

ὀργιαστικός
ὀργιαστής, οῦ ()
1 qui célèbre des mystères, Plut. M. 1107f ||
2 p. ext. initié à, sectateur de, gén. Plut. M. 417b, 717d ; App. Civ. 4, 47.
Étym. ὀργιάζω.