ὀρίγανος
ὀρίγναμαιὀρί·γανος, ου
(ὁ ou
ἡ) [ῑγᾰ]
origan, plante d’un parfum pénétrant,
Ar. Ach.
874, Eccl.
1030, etc. ;
Arstt. H.A.
9, 6 ; fig.
ὀρίγανον βλέπειν, Ar. Ran. 603, lancer des regards pénétrants, perçants ||
E ὁ ὀρ. Ion (Ath. 68b), etc. ; ἡ ὀρ. Cléarq. (Ath. 116e), etc.
Étym.
Étymol. inconnue ; ὄρος, γάνος 1 par étym.
populaire.