ὀρνιθεία

ὀρνίθειος

ὀρνίθεος
ὀρνίθειος, α, ον [ῑ]
1 d’oiseau, Ar. Av. 865 ||
2 particul. de poule, de poulet, de volaille en gén. Ar. Av. 222 ; Ath. 341a ; τὰ ὀρνίθεια, Ar. Av. 1590 ; Xén. An. 4, 5, 31, viande de volaille ||
E Fém. -ος, Ar. Av. 865.
Étym. ὄρνις.