ὀρνύφιον

ὀρνύω

Ὀροάνδης
ὀρνύω, c. ὄρνυμι ||
E Prés. Pd. O. 13, 12 ; Orph. Lith. 220 ; impf. ὤρνυον, Il. 12, 142 (var. ὄρν-) ; Od. 21, 100 ; Pd. P. 4, 170.