Ὀροφέρνης

ὀροφή

ὀροφηφάγος
ὀροφή, ῆς ()
1 toit ou plafond, Od. 22, 298 ; Thc. 4, 48 ; Xén. Hell. 6, 5 ; 9 ; Plat. Criti. 116e, etc. ||
2 toit d’une ruche, Arstt. H.A. 9, 40.
Étym. ἐρέφω.