ὀρφανεύω

ὀρφανία

ὀρφανίζω
ὀρφανία, ας (ἡ) [φᾰ]
1 situation d’orphelin, Plat. Leg. 741a, etc. ; Lys. 176, 23, etc. ||
2 p. ext. privation, manque, Pd. I. 7, 6.
Étym. ὀρφανός.