ὄρφνα

ὀρφναῖος

ὄρφνη
ὀρφναῖος, α, ον :
1 sombre, obscur, Il. 10, 83, etc. ; Od. 9, 143, etc. ; Eur. Or. 1225, etc. ; subst. ἡ ὀρφναία, ion. ὀρφναίη, A. Rh. 2, 690, la nuit ||
2 nocturne, Eschl. Ag. 21.
Étym. ὄρφνη.