ὀρταλιχεύς

ὀρτάλιχος

ὁρτή
ὀρτάλιχος, ου (ὁ) [ᾰῐ]
1 poussin, poulet, Stratt. (Ath. 622a) ; Thcr. Idyl. 13, 12 ||
2 p. ext. jeune oiseau, Eschl. Ag. 54 ; Opp. H. 5, 579 ||
3 p. ext. jeune animal, Soph. fr. 962.
Étym. cf. ὀρταλίς.