ὀρθογώνιος

ὀρθοδαής

ὀρθοδίκαιος
ὀρθο·δαής, ής, ές [ᾰ] qui sait bien (propr. droitement), sage, habile, Eschl. Ag. 1022.
Étym. ὀ. διδάσκω.