ὀρθογνώμων

ὀρθογραφία

ὀρθογράφος
ὀρθογραφία, ας (ἡ) [ᾰφ]
1 écriture correcte, orthographe, Sext. M. 1, 92 ||
2 coupe verticale d’un édifice, t. d’archit. Vitr. 1, 2.
Étym. ὀρθογράφος.