ὄρηαι

ὄρημι

ὁρητός
ὄρημι, éol. c. ὁράω, Sapph. fr. 2, 11 Bgk ; inf. ὀρῆν, Ar. Lys. 1077 ; part. ὀρείς, Pittac. (DL. 1, 81) ||
Moy. ὄρημαι (prés. 2 sg. ὄρηαι) m. sign. Od. 14, 343.