ὀσμάω-ῶ

ὀσμή

ὀσμήρης
ὀσμή, ῆς () pass. :
1 odeur, Eschl. Eum. 253 ; Soph. Ph. 891, etc. ; Eur. El. 498, etc. ; Thc. 7, 87 ; Xén. Conv. 5, 6, etc. ; Plat. Crat. 394a, etc. ||
2 parfum fabriqué, Xén. Hier. 1, 24 ; A. Tat. 2, 38 ||
3 act. odorat, Xén. Cyr. 1, 6, 40.
Étym. att. p. ὀδμή.