ὄσσε

ὀσσεία

Ὄσσειος
*ὀσσεία, seul. att. ὀττεία, ας (ἡ)
1 divination d’après les sons, les bruits, DH. 8, 37 ; 9, 45 ||
2 crainte religieuse, superstition, DH. 1, 38.
Étym. ὀσσεύω.