Ὀστάνης

ὀστάριον

ὀσταφίς
ὀστάριον, ου (τὸ) [ᾰ]
1 petit os, Anth. 11, 96 ||
2 grain de nèfle, Diosc. 1, 169.
Étym. dim. d’ὀστέον.