οὐδάλλος

οὐδαμά

οὐδαμῇ
οὐδαμά [δᾰ] adv. nullement, Hdt. 1, 5, etc. ; Eschl. Suppl. 884 ; Soph. Tr. 323, etc.
Étym. plur. neutre de οὐδαμός.