οὖλος

οὐλότης

οὐλοτριχέω-ῶ
οὐλότης, ητος (ἡ) état d’un corps laineux ou crépu, frisure, Arstt. G.A. 5, 3 ; Th. H.P. 5, 2, 3, etc. (οὖλος 4).