οὐρανογραφία

οὐρανόδεικτος

οὐρανοδρομέω-ῶ
οὐρανό·δεικτος, ος, ον [ᾰ] montré ou qui se montre dans le ciel, Hh. 32, 3.
Étym. οὐρ. δεικτός.