οὐρηδόχος

οὐρήθρα

οὔρημα
οὐρήθρα, ας (ἡ) urètre, conduit de l’urine, Hpc. 539, 39, etc. ; Arstt. H.A. 1, 14 ||
E Ion. -η, Hpc. l. c. (οὐρέω 1).