ὀξίς

ὄξος

ὀξύ
ὄξος, εος-ους (τὸ) vinaigre :
1 au pr. particul. vinaigre de vin, Sol. fr. 39 Bgk ; Eschl. Ag. 322 ; Ar. Av. 534, etc. ; Philém. (Ath. 64e) ; vinaigre de vin de palmier, Xén. An. 2, 3, 14 ||
2 fig. en parl. de pers. Thcr. Idyl. 15, 148.
Étym. ὀξύς.