ὀξύμωρος

ὀξύνοος-ους

ὄξυνος
ὀξύ·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν [ῠ] qui a l’esprit aiguisé ou pénétrant, Bas. 3, 131c.
Étym. ὀ. νόος.