ὀξυόστρακος

ὀξυπαγής

ὀξυπείνης
ὀξυ·παγής, ής, ές [ῠᾰ]
1 aiguisé ou aigu pour pénétrer ou s’enfoncer, Anth. 6, 109 ||
2 armé de pinces ou d’aiguillons, Opp. H. 1, 261 ; Nonn. D. 14, 385.
Étym. ὀ. πήγνυμι.