Ὀξυρόης

ὀξύρριν

ὀξυρρόδινον
ὀξύ·ρριν ou ὀξύ·ρρις, gén. ινος (ὁ, ἡ) [ῑ] qui a le nez pointu, Hpc. 1040a.
Étym. ὀ. ῥίς.