ὀξυθύμια

ὀξύθυμος

ὀξύϊνος
ὀξύ·θυμος, ος, ον [ῠῡ]
1 sévère, Eschl. Eum. 705 ||
2 irascible, Eur. Med. 319, etc. ; Ar. Vesp. 1104, etc., Arstt. Rhet. 1, 10, etc. ; τοὐξύθυμον, Eur. Bacch. 671, accès de colère.
Étym. ὀ. θυμός.