ὀξύη

ὀξυηκοΐα

ὀξυήκοος-ους
ὀξυηκοΐα, dor. ὀξυακοΐα, ας (ἡ) [ᾱκ] finesse de l’ouïe, Métop. et Hippodam. (Stob. Fl. 1, 64 ; 103, 26).
Étym. ὀξυήκοος.