παιδεραστέω-ῶ

παιδεραστής

παιδεραστία
παιδ·εραστής, οῦ (ὁ) qui aime les jeunes garçons, en mauv. part, Plat. Conv. 192b ; Ar. Ach. 265.
Étym. παῖς, ἐραστής.