παλίμϐιος

παλιμϐλαστής

παλιμϐολία
παλιμ·ϐλαστής, ής, ές [ᾰλ] qui germe de nouveau, qui repousse, Eur. H.f. 1274 ; Th. H.P. 7, 2, 4.
Étym. π. βλαστάνω.