παλιμϐολία

παλίμϐολος

παλιμϐορέας
παλίμ·ϐολος, ος, ον [] propr. qui lance ou qu’on lance en sens inverse, d’où fig. :
1 ballotté, d’où inconstant, particul. méchant esclave qui change souvent de maître, Mén. 4, 201 Meineke ||
2 changeant, trompeur, fourbe, Plat. Leg. 705a ; Eschn. 32, 24 ; Plut. Crass. 21 ||
3 qui rebrousse chemin : ἱστός, Aristén. 1, 28, trame (de Pénélope) qu’on défait pour la refaire ||
4 refait, raccommodé, Nic. (Ath. 370a).
Étym. π. βάλλω.