παλίμφαμος

παλίμφημος

παλίμφοιτος
παλίμ·φημος, ος, ον [ᾰ]
1 qui renvoie le son, qui répond, Eur. Ion 1096 ||
2 dont le son est à rebours, discordant, Triphiod. 423 ; Phil. 2, 301 ||
E Dor. παλίμφαμος [φᾱ] Eur. l.c.
Étym. π. φήμη.